Sv. Mihael, Gabrijel i Rafael, arkanđeli
Dn 7, 9-10.13-14 ili Otk 12, 7-12a; Ps 138 (137); Iv 1, 47-51
Istiniti Izraelac
Natanael je vjerojatno zakonoznanac, odnosno pismoznanac (Iv 1, 45), i po običaju mudraca sjedi pod smokvinim stablom (Iv 1, 49). Isus ga poziva da svrne pogledom (da »vidi«) i malo po malo prodre od njegova čovještva do njegovo mesijanstva, a onda od njegova mesijanstva u vazmeno otajstvo njegova poniženja i uzvišenja (»uzlaziti« i »silaziti«). U tom trenutku Natanael postaje »istiniti Izraelac« (Iv 1, 47), jer on gleda Boga kojega je njegov predak u viđenju anđela na nebeskim ljestvama uzalud nastojao ugledati. Što je potrebno da i mi također zavrijedimo biti nazvani »istinitim Izraelcem«? Čisto osjećajna privrženost djetetu Isusu? Čisto ljudsko pristananje uz njegove »ideje«? Ili pak mnogo važnije vjera u njegovo vazmeno otajstvo, svakodnevno življena u hodu za njim?
